ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Στις 24 Απριλίου στις 22.00 περίπου βρέθηκα στο σημείο ελέγχου της Αστυνομίας στην οδό Λήδρας, από όπου θα είχα δορυφορική τηλεοπτική σύνδεση με την ΕΡΤ και την δορυφορική εκπομπή της για τους απόδημους. Εκεί βρισκόταν ήδη ο κάμεραμαν Χρίστος Κούμας με τον βοηθό του οι οποίοι είχαν στήσει την κάμερα και το δορυφορικό «πιάτο» για τη σύνδεση, η οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 22.30.
Στις 22.20 περίπου και ενώ είχα πάρει τη θέση μου στο σημείο της σύνδεσης, εμφανίστηκαν περίπου 30 νεαροί με πανώ και σημαίες και οι οποίοι φώναζαν συνθήματα κατά της Τουρκίας, των Τούρκων, της ομοσπονδίας, του Προέδρου Χριστόφια και άλλα, με πρόθεση όπως είπαν, να «κλείσουν» το οδόφραγμα. Προέρχονταν, όπως έμαθα, από την εκδήλωση στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας για τα πέντε χρόνια του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν. Με πλησίασε ο επικεφαλής τους, (κάποιος δικηγόρος από τη Λεμεσό ονόματι Κλεοβούλου, από ότι έμαθα) όπως αποδείχθηκε, τον οποίο εγώ δεν γνώριζα και πρώτη φορά συναντούσα, ο οποίος πολύ ευγενικά μου ζήτησε να του πάρω συνέντευξη για την εκδήλωση τους. Του απάντησα εξίσου ευγενικά ότι βρισκόμουν εκεί για συγκεκριμένο θέμα, που ήταν η εκτίμηση των αποτελεσμάτων της επίσκεψης Καραμανλή στην Κύπρο και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στα κατεχόμενα και συνεπώς δεν μπορούσα και δεν ήθελα να του πάρω συνέντευξη. Απομακρύνθηκε χωρίς άλλο σχόλιο. Προφανώς όμως, δεν του άρεσε η απάντησή μου καθώς σε λίγο διαπίστωσα ότι πίσω μου ακριβώς και μπροστά από την κάμερα μετακινήθηκε ένα τεράστιο πανώ με σύνθημα «Κλείστε τα οδοφράγματα, σκοτώνουν τα παιδιά μας». Όπως ήταν φυσικό, ζήτησα εξηγήσεις για την πράξη αυτή, υποδεικνύοντας ότι με παρεμποδίζει στη δουλειά μου και ότι η προσπάθεια επιβολής της αξίωσης τους για συνέντευξη αποτελεί φασισμό. Τότε άρχισε να εκδηλώνεται μια εκπληκτική εχθρότητα, με φωνές, βρισιές, συνθήματα και «δικαιολογίες» του τύπου «ο χώρος είναι δημόσιος. Οι προσπάθειες των ελαχίστων αστυνομικών που βρίσκονταν εκεί εκείνη τη στιγμή να καλμάρουν τα πράγματα και να πρυτανεύσει η λογική, αντιμετωπίστηκε με προκλήσεις και απειλές. Εκεί βρισκόταν και ο Κρίνος Μακρίδης, ο οποίος αρχικά προσπάθησε να πείσει τους συνοδοιπόρους του να με αφήσουν να κάνω τη δουλειά μου και κάνουν ότι ήθελαν μετά. Στη συνέχεια όμως με πλησίασε για να μου πεί: «Κώστα φύγε γιατί θα σου κάνουν κακό»! Επρόκειτο για μια φασιστική προσπάθεια να παρεμποδιστεί η σύνδεση και το υπέδειξα εκεί σε όλους. Και προς επιβεβαίωση της διαπίστωσης με πλησίασε ο επικεφαλής των «διαδηλωτών», ο Κλεοβούλου, ο οποίος μου είπε: «Είναι χρόνια που σε έχω στο στομάχι και θα σε κανονίσω εγώ. Θα σε σέρνω στα δικαστήρια από τη Δευτέρα». Υπενθυμίζω ότι τον κύριο αυτό ούτε τον γνωρίζω, ούτε τον έχω ξαναδεί. Πάτησε μάλιστα το καλώδιο του μικροφώνου μου και όταν αστυνομικός του υπέδειξε ότι καταστρέφει ξένη περιουσία, απάντησε: «αυτός το έβαλε κάτω από το παπούτσι μου». Ενώ άλλοι μου φώναζαν: «συναγελάζεσαι με τους Τούρκους στα κατεχόμενα, σε ξέρουμε».
Η σύνδεση άρχισε υπό αυτές τις συνθήκες και όταν έγινε αντιληπτό από τους «διαδηλωτές» ότι άρχισε η σύνδεση, άρχισαν και οι φωνές και τα συνθήματα, ενώ την ίδια στιγμή ανέμιζαν σημαίες και πανώ μπροστά από την κάμερα, ενώ το μεγάλο πανώ μετακινόταν συνεχώς για να βρίσκεται από πίσω μου. Από το στούντιο της ΕΡΤ με ρωτούσαν γιατί δεν μας αφήνουν να κάνουμε τη δουλειά μας και τελικά μου ζήτησαν να διακόψουμε και για δική μου ασφάλεια. Πράγμα που έγινε.
Παρέμεινα στο χώρο για αρκετή ώρα για διάφορους λόγους: ο ένας ήταν γιατί πριν καταφθάσουν οι «διαδηλωτές», είχε περάσει στις ελεύθερες περιοχές Τ/Κ συνάδελφος με τη σύζυγό του και ήθελαν να τον βοηθήσω να επιστρέψει στα κατεχόμενα με ασφάλεια. Άλλος λόγος ήταν γιατί μετά τις απειλές δεν ήμουν σίγουρος ότι δεν θα με περίμενε κανένας σε κάποια γωνιά για να με χτυπήσει. Και βεβαίως ήθελα να δω την εξέλιξη των πραγμάτων καθώς στο μεταξύ είχε φθάσει εκεί αξιωματικός της αστυνομίας, ο οποίος προσπάθησε να ηρεμήσει τους «διαδηλωτές». Οι οποίοι ωστόσο, στο μεταξύ γύρισαν το πανώ τους προς την κατεύθυνση των κατεχομένων και γιουχάιζαν όποιον περνούσε στα κατεχόμενα.
Όλα τα πιο πάνω έχουν καταγραφεί από τους ίδιους τους «διαδηλωτές» σε βίντεο το οποίο μάλιστα «ανέβασαν» στο διαδίκτυο προφανώς για να διαφημίσουν τα κατορθώματα τους.
Οι απόψεις των διαδηλωτών δεν με ενδιαφέρουν. Μπορούν και δικαιούνται να έχουν οποιεσδήποτε απόψεις θέλουν, Θεωρώ όμως ότι έπεσα θύμα φασιστικής προσπάθειας φίμωσης και πνευματικής και φυσικής τρομοκρατίας, ως αποτέλεσμα και του φανατισμού που κυριαρχούσε στους «διαδηλωτές». Και βεβαίως τέτοιες επιθέσεις δεν στρέφονται μόνο κατά των δημοσιογράφων που δεν θεωρούνται «ημέτεροι», αλλά και κατά της ελευθερίας έκφρασης όλων των δημοσιογράφων, αναβιώνοντας μεθόδους του παρελθόντος σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο της ιστορίας του τόπου.
Αναμένω ότι η Ένωση Συντακτών Κύπρου θα τοποθετηθεί ανάλογα ώστε οι δημοσιογράφοι να αισθάνονται ότι υπάρχει προστασία από τέτοιες επιθέσεις και ότι μπορούν να συνεχίσουν να έχουν άποψη, να κρίνουν και να επικρίνουν όταν το θεωρούν αναγκαίο, χωρίς φόβο για συνέπειες.
Αναμένω επίσης και ο Δικηγορικός Σύλλογος θα επιληφθεί του θέματος όταν ένας δικηγόρος εκστομίζει απειλές και συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο έναντι πολιτών.
Προσωπικά, ούτως ή άλλως περιφρονώ και τις απειλές και την τρομοκρατία. Και θα συνεχίσω να υπηρετώ την αλήθεια ανεξάρτητα από το ποιος ενοχλείται.
Κώστας Γεννάρης.
Λευκωσία, 25.4.2009.
ΠΡΟΣ:
- Ένωση Συντακτών Κύπρου.
- Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος.
- Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
- ΜΜΕ.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Στις 24 Απριλίου στις 22.00 περίπου βρέθηκα στο σημείο ελέγχου της Αστυνομίας στην οδό Λήδρας, από όπου θα είχα δορυφορική τηλεοπτική σύνδεση με την ΕΡΤ και την δορυφορική εκπομπή της για τους απόδημους. Εκεί βρισκόταν ήδη ο κάμεραμαν Χρίστος Κούμας με τον βοηθό του οι οποίοι είχαν στήσει την κάμερα και το δορυφορικό «πιάτο» για τη σύνδεση, η οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 22.30.
Στις 22.20 περίπου και ενώ είχα πάρει τη θέση μου στο σημείο της σύνδεσης, εμφανίστηκαν περίπου 30 νεαροί με πανώ και σημαίες και οι οποίοι φώναζαν συνθήματα κατά της Τουρκίας, των Τούρκων, της ομοσπονδίας, του Προέδρου Χριστόφια και άλλα, με πρόθεση όπως είπαν, να «κλείσουν» το οδόφραγμα. Προέρχονταν, όπως έμαθα, από την εκδήλωση στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας για τα πέντε χρόνια του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν. Με πλησίασε ο επικεφαλής τους, (κάποιος δικηγόρος από τη Λεμεσό ονόματι Κλεοβούλου, από ότι έμαθα) όπως αποδείχθηκε, τον οποίο εγώ δεν γνώριζα και πρώτη φορά συναντούσα, ο οποίος πολύ ευγενικά μου ζήτησε να του πάρω συνέντευξη για την εκδήλωση τους. Του απάντησα εξίσου ευγενικά ότι βρισκόμουν εκεί για συγκεκριμένο θέμα, που ήταν η εκτίμηση των αποτελεσμάτων της επίσκεψης Καραμανλή στην Κύπρο και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στα κατεχόμενα και συνεπώς δεν μπορούσα και δεν ήθελα να του πάρω συνέντευξη. Απομακρύνθηκε χωρίς άλλο σχόλιο. Προφανώς όμως, δεν του άρεσε η απάντησή μου καθώς σε λίγο διαπίστωσα ότι πίσω μου ακριβώς και μπροστά από την κάμερα μετακινήθηκε ένα τεράστιο πανώ με σύνθημα «Κλείστε τα οδοφράγματα, σκοτώνουν τα παιδιά μας». Όπως ήταν φυσικό, ζήτησα εξηγήσεις για την πράξη αυτή, υποδεικνύοντας ότι με παρεμποδίζει στη δουλειά μου και ότι η προσπάθεια επιβολής της αξίωσης τους για συνέντευξη αποτελεί φασισμό. Τότε άρχισε να εκδηλώνεται μια εκπληκτική εχθρότητα, με φωνές, βρισιές, συνθήματα και «δικαιολογίες» του τύπου «ο χώρος είναι δημόσιος. Οι προσπάθειες των ελαχίστων αστυνομικών που βρίσκονταν εκεί εκείνη τη στιγμή να καλμάρουν τα πράγματα και να πρυτανεύσει η λογική, αντιμετωπίστηκε με προκλήσεις και απειλές. Εκεί βρισκόταν και ο Κρίνος Μακρίδης, ο οποίος αρχικά προσπάθησε να πείσει τους συνοδοιπόρους του να με αφήσουν να κάνω τη δουλειά μου και κάνουν ότι ήθελαν μετά. Στη συνέχεια όμως με πλησίασε για να μου πεί: «Κώστα φύγε γιατί θα σου κάνουν κακό»! Επρόκειτο για μια φασιστική προσπάθεια να παρεμποδιστεί η σύνδεση και το υπέδειξα εκεί σε όλους. Και προς επιβεβαίωση της διαπίστωσης με πλησίασε ο επικεφαλής των «διαδηλωτών», ο Κλεοβούλου, ο οποίος μου είπε: «Είναι χρόνια που σε έχω στο στομάχι και θα σε κανονίσω εγώ. Θα σε σέρνω στα δικαστήρια από τη Δευτέρα». Υπενθυμίζω ότι τον κύριο αυτό ούτε τον γνωρίζω, ούτε τον έχω ξαναδεί. Πάτησε μάλιστα το καλώδιο του μικροφώνου μου και όταν αστυνομικός του υπέδειξε ότι καταστρέφει ξένη περιουσία, απάντησε: «αυτός το έβαλε κάτω από το παπούτσι μου». Ενώ άλλοι μου φώναζαν: «συναγελάζεσαι με τους Τούρκους στα κατεχόμενα, σε ξέρουμε».
Η σύνδεση άρχισε υπό αυτές τις συνθήκες και όταν έγινε αντιληπτό από τους «διαδηλωτές» ότι άρχισε η σύνδεση, άρχισαν και οι φωνές και τα συνθήματα, ενώ την ίδια στιγμή ανέμιζαν σημαίες και πανώ μπροστά από την κάμερα, ενώ το μεγάλο πανώ μετακινόταν συνεχώς για να βρίσκεται από πίσω μου. Από το στούντιο της ΕΡΤ με ρωτούσαν γιατί δεν μας αφήνουν να κάνουμε τη δουλειά μας και τελικά μου ζήτησαν να διακόψουμε και για δική μου ασφάλεια. Πράγμα που έγινε.
Παρέμεινα στο χώρο για αρκετή ώρα για διάφορους λόγους: ο ένας ήταν γιατί πριν καταφθάσουν οι «διαδηλωτές», είχε περάσει στις ελεύθερες περιοχές Τ/Κ συνάδελφος με τη σύζυγό του και ήθελαν να τον βοηθήσω να επιστρέψει στα κατεχόμενα με ασφάλεια. Άλλος λόγος ήταν γιατί μετά τις απειλές δεν ήμουν σίγουρος ότι δεν θα με περίμενε κανένας σε κάποια γωνιά για να με χτυπήσει. Και βεβαίως ήθελα να δω την εξέλιξη των πραγμάτων καθώς στο μεταξύ είχε φθάσει εκεί αξιωματικός της αστυνομίας, ο οποίος προσπάθησε να ηρεμήσει τους «διαδηλωτές». Οι οποίοι ωστόσο, στο μεταξύ γύρισαν το πανώ τους προς την κατεύθυνση των κατεχομένων και γιουχάιζαν όποιον περνούσε στα κατεχόμενα.
Όλα τα πιο πάνω έχουν καταγραφεί από τους ίδιους τους «διαδηλωτές» σε βίντεο το οποίο μάλιστα «ανέβασαν» στο διαδίκτυο προφανώς για να διαφημίσουν τα κατορθώματα τους.
Οι απόψεις των διαδηλωτών δεν με ενδιαφέρουν. Μπορούν και δικαιούνται να έχουν οποιεσδήποτε απόψεις θέλουν, Θεωρώ όμως ότι έπεσα θύμα φασιστικής προσπάθειας φίμωσης και πνευματικής και φυσικής τρομοκρατίας, ως αποτέλεσμα και του φανατισμού που κυριαρχούσε στους «διαδηλωτές». Και βεβαίως τέτοιες επιθέσεις δεν στρέφονται μόνο κατά των δημοσιογράφων που δεν θεωρούνται «ημέτεροι», αλλά και κατά της ελευθερίας έκφρασης όλων των δημοσιογράφων, αναβιώνοντας μεθόδους του παρελθόντος σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο της ιστορίας του τόπου.
Αναμένω ότι η Ένωση Συντακτών Κύπρου θα τοποθετηθεί ανάλογα ώστε οι δημοσιογράφοι να αισθάνονται ότι υπάρχει προστασία από τέτοιες επιθέσεις και ότι μπορούν να συνεχίσουν να έχουν άποψη, να κρίνουν και να επικρίνουν όταν το θεωρούν αναγκαίο, χωρίς φόβο για συνέπειες.
Αναμένω επίσης και ο Δικηγορικός Σύλλογος θα επιληφθεί του θέματος όταν ένας δικηγόρος εκστομίζει απειλές και συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο έναντι πολιτών.
Προσωπικά, ούτως ή άλλως περιφρονώ και τις απειλές και την τρομοκρατία. Και θα συνεχίσω να υπηρετώ την αλήθεια ανεξάρτητα από το ποιος ενοχλείται.
Κώστας Γεννάρης.
Λευκωσία, 25.4.2009.
ΠΡΟΣ:
- Ένωση Συντακτών Κύπρου.
- Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος.
- Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
- ΜΜΕ.
