Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Η ιστορία του Τρόμο-νόμου της θείας επαγρύπνησης και της ασφάλειας.

Δεν θυμάμαι την ημερομηνία που γράφτηκε ακριβώς αλλά ήταν λίγες μέρες μετά την πρώτη πορεία – διαδήλωση για το άνοιγμα της Λήδρας.


Οι σύντροφοι του ΑΚΕΛ τις προηγούμενες μέρες έσκισαν τον παχουλό τους για τις πρόνοιες του Ευρώ-τρόμο-νόμου ο οποίος για να είμαστε ειλικρινείς είναι επαίσχυντος, οπισθοδρομικός και σίγουρα δεν θα λύσει το πρόβλημα της τρομοκρατίας.
Φωνάζουν οι σύντροφοι για την παρακολούθηση τηλεφώνων, κινήσεων, μηνυμάτων που περιορίζει την ελευθερία και τα ατομικά δικαιώματα του πολίτη.
Θυμήθηκα όμως εγώ, αν και ήμουν μικρός τότε, το πράσινο LADA που ήταν πάντα σταθμευμένο στο βενζινάδικο απέναντι από το πατρικό μου, όποτε μας επισκεπτόταν συγκεκριμένος συγγενής που υποστήριζε άλλο πολιτικό χώρο.
Θυμάμαι επίσης σύντροφοι τις παρατηρήσεις που δεχόταν ο πατέρας μου από ανώτερα στελέχη της τοπικής του οργάνωσης για την συμπεριφορά μου σαν ΕΔΟΝόπουλλο (ήμουνα βλέπεις από τότε προβληματικός).
Σήμερα καλοί μου σύντροφοι να υποθέσω ότι θα βγείτε δημόσια και να αποκηρύξετε τις μεθόδους της επαγρύπνησης, την παρακολούθηση και μετά τον διασυρμό που κάνετε στα στελέχη σας και σε τόσους άλλους ανυποψίαστους πολίτες;
Θα ζητήσετε συγνώμη σε όλους εμάς για την παραβίαση των ανθρωπίνων μας δικαιωμάτων;
Μόνο έτσι νομιμοποιείστε να μιλάτε για ελευθερία και τρόμο-νόμους.
Είμαι όμως σίγουρος ότι δεν θα το πράξετε γιατί είναι πρώτον ξένη προς εσάς η κουλτούρα και δεύτερο τώρα που η θεία επαγρύπνηση βρήκε μάλλον ένα ανέλπιστο σύμμαχο, τους ασφαλίτες του CID, δεν θα αφήσετε την προοπτική να μεγαλουργήσετε.
Η σύνδεση των αντρών της ασφάλειας με την θεία επαγρύπνηση αποδεικνύεται ως εξής:

17/12/05 γύρω στις 12.00 τερματίζουμε την πορεία μας από την πλατεία Ελευθερίας στο οδόφραγμα της οδού Λήδρας, οι ασφαλίτες κρατώντας τα μπλοκάκια τους, χωρίς ίχνος ντροπής γράφουν τα ονόματα των παρευρισκόμενων και με άπειρο θράσος μας ρωτούν το όνομα της ηθοποιού που διάβασε την διακήρυξη. Όταν μετά μαθαίνουν για την παρουσία της Ελένης Μαύρου, μας ρωτούν εάν πορεύτηκε μαζί μας από την πλατεία.

Αυτά αγαπημένοι φίλοι συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Κύπρο το 2005 και το ΑΚΕΛ ‘αγωνίζεται’ ενάντια στον τρόμο-νόμο.

Η παρέμβαση μου αυτή είναι ενυπόγραφη για να μην βάλω τους φίλους της επαγρ-ασφάλειας να με ψάχνουν.


Ελεύθερα,
Μιχάλης Γεωργίου (Κόκου) Ολύμπιος.

2 σχόλια:

  1. τζίνοι σπερνουν τον τρόμο.
    Να μάσχιεσαι να παέις πορεία, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους παλαιστήνιους τζιε η περιφρούρηση του ακελ να μας κουντά, να μας ξιτιμάζει, να μας λαλούν ότι εν του ακελ η πορεία τζιε να κάμουμε δική μας, να παίζουμε ξύλο προσπαθώντας να περάσουμε να πάμε στην πρεσβέια. Να μας σχίζουν τα κείμενα τζιε τα πανό. Οι μαννο-κοτσινόκωλοι φασίστες..

    γαμώ τό ακελ τζιε ούλλες τες πολιτικές παρατάξεις. κάτω κάθε εξουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΦΙΛΤΑΤΕ ΟΛΥΜΠΙΕ.

    ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΟΥ. ΔΗΛΩΝΩ ΕΠΙΣΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΤΟ ΘΕΜΑ "ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΧΑΦΙΕΔΕΣ" ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΡΙΚΟΣ.

    ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή